استیگما نسبت به بیماران مبتلا به اختلالات روانی

مقدمه: استیگما (برچسب خوردن) یک مشکل فردی یا جزئی از بیماری نیست بلکه یک مسئله اجتماعی است که عواقب آن بیشتر از خود بیماری است. این موضوع در اختلالات روان‌پزشکی اهمیتی دو چندان پیدا می‌کند، چرا که نزدیک به 300 میلیون نفر از مددجویان مبتلا به اختلالات روانی به علت ترس از برچسب خوردن برای درمان اقدام نمی‌کنند. هدف: این مطالعه با هدف بررسی پژوهش‌های مرتبط با استیگما در بیماران دارای اختلالات روانی انجام‌ شده است. روش: در مقاله مروری حاضر، جستجوی واژه‌های کلیدی stigma, mental disorders depression, schizophrenia در پایگاه‌های اطلاعاتی نظیر PubMed, Biomed Central, Wiley Library , Google Scholar, Science Direct و کلمات استیگما، اختلالات روانی، افسردگی، اسکیزوفرنی در پایگاه‌های اطلاعاتی فارسی‌زبان مانند IranMedex, SID, Magiran انجام شد. جهت پوشش مناسب در انتخاب پژوهش‌های پیشین، مطالعاتی به زبان‌های فارسی و انگلیسی از سال 2001 تا سال 2015 در این مطالعه وارد شدند. یافته‌ها: در جستجو انجام ‌شده 83 مطالعه یافت شد که پس از لحاظ کردن معیارهای ورود و خروج، نهایتاً 29 مقاله انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که بیشتر مطالعات انجام‌ شده به بررسی استیگما در بین عموم بیماران دارای اختلالات روان و همچنین بیماران اسکیزوفرنی پرداخته بودند. نتایج این مطالعه در 4 گروه پژوهش‌های مربوط به دیدگاه جامعه درباره بیماری‌های روانی، دیدگاه کارکنان و کادر درمان، مطالعات مرتبط با نظرات بیماران مبتلا به اختلالات روانی و خانواده‌های ایشان و پژوهش‌های مربوط به کاهش استیگما طبقه‌بندی و مورد بررسی قرارگرفته است. نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد که با توجه به دیدگاه‌های منفی افراد نسبت به بیماران روان، استیگما به ‌عنوان یک عامل مهم عدم موفقیت در درمان مطرح می‌شود. چراکه اهمیت به ادامه روند درمان و پیگیری افراد مبتلا به اختلالات روانی، در ایجاد نتایج مطلوب درمانی این بیماران بر کسی پوشیده نیست. لذا پیشنهاد می‌شود با عنایت به وجود قومیت‌های مختلف و کمبود اطلاعات کافی در رابطه با وجود استیگما و راهکارهای برخورد با آن در ایران، با طراحی پژوهش‌های مناسب زمینه ای برای شناخت بهتر این مسئله فراهم شود.